Konopie indyjskie to polski odpowiednik Cannabis Sativa – rośliny, z której produkowana jest marihuana, haszysz oraz olej haszyszowy. Zawiera ona kilkadziesiąt aktywnych biologicznie substancji, a do tych najbardziej powszechnych zalicza się tzw. THC, czyli tetrahydrokanabiole (kanabidoidy). Poszczególne rośliny i filtraty różnej jakości mają inną zawartośc THC, a proces przygotowania narkotyku, jak również sposób jego przyjmowania wpływa na jego ilość zawartą w dawce.
Wzmianki o niej pojawiają się w dokumentach medycznych pochodzących nawet sprzed pięciu tysięcy lat, głównie z rejonów indyjskich, chińskich oraz asyryjskich. Obecnie hodowane są głównie na kontynencie południowo-wschodniej Azji, w Ameryce Południowej i Środkowej, a także w okolicach Morza Śródziemnego. Jej hodowla jest również możliwa w klimacie umiarkowanym. Źródłem narkotyzującej substancji są głównie kwitnące pączki oraz liście pochodzące z wierzchołków dojrzałej rośliny. Pączki obfitują w dużą ilość żywicznej, kleistej substancji o obfitej zawartości kanabinoidów.
Konopie indyjskie są najpowszechniej używaną, nielegalną substancją w krajach rozwiniętych. Są również stosunkowo najłatwiej dostępnym narkotykiem.
Niektóre kraje, np. Holandia, zalegalizowały część preparatów konopi oraz dopuściły je do oficjalnego obrotu. Powodem takiego działania jest przeświadczenie o relatywnie niskich szkodach zdrowotnych i społecznych związanych z obcowaniem z tą używką.
Jeśli chodzi o zastosowanie jej w medycynie, naukowo potwierdzone zostało powodowanie przez THC obniżenia ciśnienia śródgałkowego, a także łagodzenie stanów wymiotnych i drgawkowych, dlatego są kraje, gdzie marihuanę przepisuje się osobom terminalnie chorym.

Jak wyglądają konopie?

Jak było już wspomniane, występują one w trzech formach.
Marihuana – to wysuszone i pocięte liście oraz kwiaty Cannabis Sativa. Mogą być koloru zielonego, brązowego, lub ich mieszanki. Faktura może być gładka, bądź szorstka. Susz taki zawiera 0,5 – 5 % THC. Prowadzone są ciągłe modyfikacje genetyczne marihuany, opracowuje się nowe jej odmiany, w których zawartość THC może sięgać nawet 15%.
Najczęściej spotykaną formą haszyszu są małe kostki z żywicy krzewu konopi, koloru od jasnobrązowego do czarnego. Stężenie THC wynosi tu od 2 – 19%.
Żywica konopi rozpuszczana np. eterem to olej haszyszowy. Przybiera on postać gęstego płynu w kolorze od złotego do czarnego. Pod tą postacią kryje się 10 – 30 % stężenie THC.

Jak przyjmuje się konopie?

Najczęściej praktykowaną formą przyjmowania konopi jest jej palenie w ręcznie zwiniętych papierosach, tzw. jointach. Można stosować mieszanki marihuany z tytoniem. Popularne jest także wdychanie dymu z tzw. bonga, czyli fajki wodnej oraz palenie narkotyku w szklanych lufkach poprzez spalanie wewnątrz małych grudek. Niekiedy dodaje się go do pożywienia, np. wypieków, lub miesza z napojami. Haszysz przyjmuje się w podobny sposób jak marihuanę, natomiast olej haszyszowy zazwyczaj rozprowadzany jest na papierosie i spalany. Inną formą jego zażywania jest jego podgrzewanie i wdychanie oparów.

Jak potocznie nazywa się konopie?

Istnieje wiele terminów, którymi określa się specyfiki wytwarzane z konopi. Oprócz najpopularniejszego – marihuana, stosowane też są:

- trawka
- grass
- maryśka, marycha
- gandzia
- staf
- ziele, zielone
- joint, dżoint
- skun
- kolumbijska

Inne określenia na haszysz to:

- czekoladka
- afgan
- grudka
- kostka
- hasz

Jak działają konopie?

W 1992 roku dokonano przełomowego odkrycia tłumaczącego, dlaczego przy wywoływaniu tzw. haju, przyjemnego odjazdu, THC wpływa jednocześnie negatywie na pamięć i koncentrację. Odkryto neuroprzekaźnik reagujący na THC – anandaminę. Jej receptory znajdujące się w mózgu odpowiadają za system nagród, koordynację ruchową oraz pamięć.
Najsilniejsze działanie z pochodnych konopi ma olej haszyszowy, następnie sam haszysz, a na końcu marihuana. W zależności od sposobów przyjmowania konopie mogą mieć działanie pobudzające, uspokajające, znieczulające lub też lekko halucynogenne. Symptomy ich używania zbliżone są do tych obserwowanych po alkoholu w większym stopniu niż obserwowanych po halucynogenach.
Przy zażywaniu preparatów konopi obserwuje wywołanie pewnych stanów, takich jak: pogorszenie się sprawności psychofizycznej, zaburzenia koordynacji ruchowej, percepcji oraz pamięci, wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, zawroty i bóle głowy, nadmierną potliwość, zwiększenie łaknienia, przekrwienie gałek ocznych, obrzęki powiek, czy wysuszenie śluzówek jamy ustnej.
Do krótkotrwałych skutków działania tego narkotyku należy ogólna utrata zahamowań, euforia, senność, a także tendencje do gadatliwości, niepohamowanych wybuchów śmiechu, nerwowość. Czasami występuje też stan zwany. „świadomością tunelową”, polegający na skupianiu uwagi na jednej rzeczy bez zauważania innych.
Zwiększając dawki efekty te również się nasilają, wywołując dodatkowo zakłócenia w postrzeganiu czasu, kolorów, dźwięków oraz innych wrażeń.
Efekt po zastosowaniu konopi utrzymuje się zazwyczaj od jednej godziny do trzech.
Jako następstwo długotrwałego używania konopi, w perspektywie czasowej zwiększa się ryzyko chorób układu oddechowego, takich jak rak płuc. U kobiet zaburzony zostaje cykl owulacyjny i menstruacyjny, a u mężczyzn zmniejsza się wydzielanie testosteronu oraz plemników. Prowadzi to do zmniejszenia płodności. Mogą wystąpić także zaburzenia psychologiczne, utrata motywacji.

Czy konopie uzależniają?

Podobnie jak systematyczne i intensywne używanie pozostałych substancji psychoaktywnych, tak stosowanie konopi może prowadzić do wystąpienia zespołu uzależnienia. Przez długi okres czasu kwestia ta była obiektem wielu sporów, jednak obecnie pojawiają się coraz to nowe dowody wskazujące na możliwość uzależnienia nimi w wymiarze psychiki. Ciągle jednak brak jednoznacznych wyznaczników uzależnienia fizycznego.

Jak można poznać, czy ktoś stosuje konopie?

Typowe objawy sugerujące, iż dana osoba używa konopi to przekrwione oczy, występujący kaszel, słodkawa woń oddechu, włosów oraz ubrania, zwiększony apetyt, zwłaszcza na słodycze, nadmierna gadatliwość, wybuchy wesołości, euforii. Sygnały ostrzegawcze to także zaburzenia w orientacji przestrzennej i koordynacji ruchowej, ogólne podniecenie, bladość palców. Należy zwrócić uwagę na posiadanie brązowo-szarych nasionek, zielonego tytoniu oraz akcesoriów takich jak lufki, bibułki.


fot.Gijs van den Berg