Zespół naukowców z Chiba University w Japonii odkrył, iż kobiety cierpiące na anoreksję mają niższe stężenie neurotropowego czynnika pochodzenia mózgowego (z ang. brain-derived neurotrophic factor, BDNF) niż kobiety zdrowe i te, które wygrały już walkę z chorobą.
 

Anoreksja jest chorobą, w przypadku której wyzdrowienie jest bardzo trudne do zdefiniowania, a skupienie się podczas jego diagnozy na BDNF może okazać się użytecznym biomarkerem tego zaburzenia.
 

Prawdopodobnie obserwowany w anoreksji niski poziom czynnika neurotropowego jest odwracalny.
 

Badanie objęło 29 kobiet chorujących na anoreksję, 28 zdrowych oraz 18 niewykazujących objawów choroby od co najmniej roku. Wszystkie uczestniczki były w podobnym wieku, a najniższy życiowy wskaźnik masy ciała (BMI) chorych i już wyleczonych pań także był zbliżony. W eksperymencie nie brały udziału osoby, które nigdy nie miały problemów z zaburzeniami odżywiania, a także z BMI niższym od 19 lub wyższym niż 26, wskazującym na niedowagę lub otyłość.
 

Stwierdzono, iż stężenie neurotropowego czynnika pochodzenia mózgowego w surowicy w grupie chorych kobiet było niższe niż w grupie kontrolnej, podobnie jak u byłych anorektyczek.

Wykazano ponadto związek pomiędzy stężeniem BDNF i BMI. Im stężenie neurotropowego czynnika pochodzenia mózgowego w surowicy jest wyższe, tym mniejsze zatroskanie jedzeniem, wagą i kształtami ciała.

Jak się okazało, kobiety z najniższym poziomem BDNF miały najbardziej niekorzystny, subiektywny obraz własnego ciała, często też cierpiały z powodu lęku lub depresji.
 

Zauważono, że  także u ludzi z otyłością znacznego stopnia poziom BDNF jest niższy niż u osób otyłych.
 

Być może uwzględnienie relacji pomiędzy neurotropowym czynnikiem pochodzenia mózgowego a BMI w przyszłych badaniach dotyczących wagi ciała pozwoli szczegółowo wyjaśnić zależności łączące BDNF, BMI i anoreksję.